Booksholicgirl

Jeden cel spełniony z mojej listy, tego, co chciałabym przeczytać!
Przeczytałam Papierowe Miasta Johna Greena. I chyba musi minąć trochę czasu, zanim sięgnę po jakąś inną książę tego autora. Zaraz wyjaśnię czemu.

Papierowe miasta to historia Quentina Jacobsena. Chłopaka, który od dziecka jest zakochany w swojej sąsiadce i koleżance ze szkoły. Margo Roth Spigelman. Za czasów, gdy byli mali byli bliskim przyjaciółmi, ale mimo iż teraz chodzą do tego samego liceum, nie spędzają już razem czasu. Pewnej nocy Margo wyciąga Quentina na nocną wycieczkę, która odmieni jego życie. Następnego dnia Margo znika, a Quentin robi wszystko, aby ją odnaleźć.

Może jestem jakimś wyrzutkiem społecznym, że nie zachwyciłam się tą książką, gdy wszyscy dookoła mnie są w niej zakochani. No cóż bywa i tak.
Przez książkę było mi bardzo trudno przejść, ponieważ bardzo mi się ciągnęła. Akcja była wolna, ale zawierała dużo szczegółów, czym można to usprawiedliwić.
Postacie są dobrze wykreowane, zabawne i trzeba przyznać, autor ma poczucie humoru. Mimo to miałam wrażenie, że to poszukiwanie Margo jest taką obsesją chłopaka. Książka jest podzielona na 3 części. Tylko ostatnią mogłam przeczytać jednym ,,tchem" bo coś się ciągle działo. Podziwiam styl pisania Greena. Niewielu dorosłych umie pisać zupełnie jakby opowiadał nastolatek, dzięki temu opowieść nie jest nudna. Zawiera dużo takich życiowych prawd. Jakich musicie dowiedzieć się sami, czytając Papierowe Miasta.
Mimo iż akcja ciągnęła mi się, to książka mi się podobała. Nie jestem nią zachwycona, ale była okej. Jest idealna na wakacje

5/10.

Wiem, że recenzja jest krótka ale o nie których książkach nie da się dużo powiedzieć bez spojlerów.
Zachęcam do komentowania i wyrażania swoich opinii. Komentarze są bardzo motywujące, że nie ma ich prawie wcale nie mam dużej motywacji do dalszego pisania. Chciałabym, aby każdy pisał coś od siebie. Zależy mi na czytaniu innych opinii na temat książek. 

Rick Riordan jest znany między innymi z Percego Jacksona i Olimpijskich Herosów. Mniej znanym jego dziełem są kroniki rodu Kane oparte na mitologi egipskiej.
Od razu przepraszam za wygląd tych okładek. Mnie także serce boli, ale mam je od paru lat i w wyniku remontu zostały uszkodzone.
Kroniki Rodu Kane jest prowadzone w formie nagrania. Sadie i Carter Kane opisują swoje przeżycia, których doświadczają po pożarze muzeum w Londynie. Sadie i Carter to rodzeństwo, które w wyniku śmierci ich matki i pracy ojca widują się tylko dwa razy w roku. Sadie mieszka z dziadkami w Londynie a Carter podróżuje po świecie z ojcem egiptologiem. W czasie jednej z wizyt ojciec zabiera rodzeństwo na wycieczkę do muzeum. W czasie spotkania ojciec dzieci wzywa jednego z bogów egipskich i powoduje pożar muzeum, a sam zapada się pod ziemie. Dosłownie. Zostaje zamknięty w sarkofagu i wsiąknięty w zimie. Sadie i Carter zostali przyjęci do domu wujka Amosa, o którym istnieniu do tej pory nie mieli pojęcia. Mężczyzna tłumaczy im, że są magami z tzw. Domu Życia, czyli egipskiego stowarzyszenia magów. Muszą przejść szybkie przeszkolenie, aby odnaleźć ojca, a przeszkód mają nie mało.
Pierwszy raz czytałam tę książkę w wieku chyba 11 lat. Byłam wtedy w 4 klasie szkoły podstawowej. Nie jestem pewna, ale my chyba starożytny Egipt przerabialiśmy na początku. Gdy zaczęliśmy rozmawiać na temat bóstw i wierzeń byłam tak bardzo zaciekawiona, że jednak sięgnęłam po zakurzoną książkę, którą dostałam od przyjaciółki na urodziny. Wtedy nie tylko zyskałam nową obsesje, jaką jest czytanie, ale i szereg świetnych ocen z historii.
Mimo iż w wieku tych 11 lat byłam nią zachwycona teraz moja opinia uległa lekkiej zmianie. Po przeczytaniu serii Percy Jackson i bogowie olimpijscy uznałam, że Kroniki Rodu Kane są jednak trochę słabsze. Naprawdę dziękuje losowi, że najpierw przeczytałam kroniki, gdyż gdybym je czytała po Percym, zawiodłabym się lekko. Jednak ta książka nie jest żadną klapą ani nic. To tylko moje odczucie, że jest trochę słabsza.
Postacie są interesujące. Wątek miłosny jest mino, iż, więcej go w drugiej i trzeciej części. Nie chce nic zdradzać, ale ten wątek miłosny, który dotyczy Sadie jest naprawdę ostro, dziwny. Szczególnie jego zakończenie. Przynajmniej jest oryginalny, a ja oryginalność lubię. Nawet tą dziwną. Akcja wydaję się wolniejsza od bogów olimpijskich, ale jest trochę więcej opisów, co jest wynikiem tego, iż Książa jest formą nagrania.
Podsumowując. Książa mi się podobała. Tematyka jest świetna, (Kocham mitologie.) postacie ciekawe i jest idealna na nudne, niezobowiązujące, letnie popołudnie.
7/10

Mam nadzieję,że ktoś zwrócił uwagę na wygląd bloga. Nareszcie wygląda tak jakbym chciała. Zasługa tu cudownej Weroniki Rumine, która była tak uczynna,że zaopiekowała się wyglądem bloga. Niestety jestem kompletnie zielona w temacie informatyki. Wejdzie na opowiadania Weroniki na wattpadzie:
https://www.wattpad.com/story/67381697-innocent-l-h oraz na drugie: https://www.wattpad.com/story/77102708-what%27s-good
Ma za mało wyświetleń w stosunku do tego, jak dobre są jej fanfiction.
Zostawcie po sobie chociaż najkrótszy komentarz i napiszcie jak podoba wam się wygląd blogu. 

1 Seria olimpijscy herosi, Rick Riordan (jestem za połową 1 części)
2 Szklany miecz, Victoria Aveyard
3 Inne zasady Lata, Benjamin Alire Saenz (o ile uda mi się znaleźć, podobno jest trudno dostępna)
4 Osobliwe i cudowne przypadki Avy Lavender, Leslye Walton
5 Król Kruków, Maggie Stiefvater
 Planuje przeczytać coś Johnna Greena, ale po gwiazd naszych wina jestem sceptycznie nastawiona do tego autora.Może wy mi polecicie jakąś jego książkę lub innego autora, którą polecacie.
Piszcie w komentarzach co planujecie przeczytać.

Krótka notka ale konkretna:) Zachęcam do komentowania, ponieważ wtedy wiem, że koś czyta moje wypociny.

Chyba wcześniej nie wspominałam, że uwielbiam mitologie. Jeżeli tego nie zrobiłam, to robię to teraz. Uwielbiam mitologię. W szczególności egipską i grecką. Więc, gdy została napisana książka, której jednym z wątków jest mitologia, naturalną rzeczą jest to, iż skradła moje 
serce. Zacznijmy od początku.
Percy Jackson i bogowie olimpijscy to seria książek opowiadająca o nastoletnim chłopaku, który w wieku 12 lat poznaje prawdę, kto jest jego ojcem. Nie jest nim przystojny milioner, który nagle przypomniał sobie o dziecku. Lepiej. Jest nim grecki bóg. Wydawałoby się, że to super sytuacja, boski tatuś. Niestety taki rodzic sprowadza na potomka (pół człowieka, pół boga) mnóstwo potworów i niebezpiecznych przygód. Percy trafia do tzw. Obozu Herosów. Letni obóz gdzie szkoli się pół bogów. Oczywiście nasz bohater nie mógłby sobie spokojnie trenować przez całe lato. Zostanie oskarżony o skradzenie bardzo ważnej rzeczy. Percy wraz z trzema towarzyszami musi ruszyć na misję i odnaleźć skradziony przedmiot. Niestety bogowie i potwory nie ułatwiają mu tego.

Cała seria mi się bardzo podobała. Opisy nie są zbyt długie i pojawiają się tam gdzie akurat była taka potrzeba, a nie ciągnęły się w nieskończoność. Akcja jest naprawdę szybka. Cały czas coś się dzieje, co jest naprawdę dużym plusem, ponieważ człowiek się nie nudzi. Bohaterowi są naprawdę konkretni.
Narracja jest pierwszoosobowa, którą prowadzi nasz główny bohater, Percy. Jednak sposób wysławiania się i przeżyć, które doświadcza, nie wskazuję na 12 lat. Dialogi są dynamiczne i pełne humoru.
W książce są momenty głównie zabawne, ale prawie cały czas wstrzymywałam oddech w momentach akcji.
Osobiście jestem fanką serii i bardzo mi się podobała. Jeżeli jesteście fanami mitologii oraz szybkiej akcji to polecam przeczytać tę serię.
 9/10
Zachęcam to zostawienia swoich opinii. Jeżeli wam się podoba mój blog zostawcie ślad w komentarzu, to bardzo motywuje :)

Przyszedł czas na pozycje autorstwa Cassandry Clare.
W Marcu odbyła się premiera nowej serii Cassi, Mrocznych Intryg. (Przed tą serią radzę przeczytać wcześniejsze dzieła Cassandry głównie chodzi o Dary Anioła i Diabelskie maszyny).
Po pierwsze jestem zachwycona okładką. Bardzo mi się podoba co jest dużym postępem, ponieważ okładki Darów Anioła były brzydkie i niektóre miały ten przypis od Stephani Meyer. Uważam, że lepiej zrobiłoby wydawnictwo, gdyby wydały ją w grubej okładce przez to, że z powodu objętości, bok książki się niszczy.


Historia opowiada, o bohaterach, których poznaliśmy w 6 części Darów Anioła. Chodzi tu o rodzinę Blachthorn'ów i Emme Carstairs. Akcja rozgrywa się pięć lat od wydarzeń opisanych w ostatniej części darów Anioła, Mieście Niebiańskiego Ognia. Emma próbuje rozwiązać zagadkę śmierci jej rodziców, gdyż nie wierzy, aby zostali zamordowani przez Sebastiana. Przez to odkrywa demoniczny spisek, który zaistniał na terenie Los Angeles. Zagadka jest powiązana z ,,kwarantanną", nałożoną na fearie, z powodu ich pomocy udzielonej Sebastianowi w czasie wojny. Mark Blackthorn, który został uprowadzony przez fearie i przyłączył się, do Dzikiego Polowania nagle zostaje wypuszczony. Oczywiście Julian i Emma musieli zawrzeć pewną umowę...

Muszę tutaj napomknąć o mojej wątpliwości, ponieważ jakkolwiek dziwnie to zabrzmi skąd wzięła się Emma Carstairs?? W książce jest przedstawiona jako krewna Jema. Jego rodzice ile pamiętam umarli a on przecież, jako cichy brat, potomstwa nie miał. Ogólnie te wszystkie powiązania rodzinne chyba przerosły Cassandre. Napisała tyle książek z tyloma rodami Nocnych Łowców, że wychodzi na to, iż każdy ród jest sobie pokrewny. No nic wróćmy do Pani Noc..
Cassandra w książce przetoczyła wszystkie informacje, które były już podane w poprzednich częściach co było nie potrzebne. Pewnie jej zamysłem było to, aby można było brać tę serię, jako oddzielną i niezależną. Mimo to naprawdę radzę przeczytać przed Mrocznymi Intrygami, wcześniejsze serie. Dużo więcej można zrozumieć.
Powiem szczerze, gdy czytałam tą książę, byłam zachwycona. Może było to spowodowane długim czasem oczekiwań na premierę. Dopiero potem zauważyłam parę minusów. Największym z nich jest fakt, że postacie z Pani Noc mają podobne cechu charakteru, do postacie z Darów Anioła. Jace'a, Clary i Magnusa. Nie będę pisać kto, ponieważ nie chce spojlerować, więc jak ktoś czytał, to wie chyba o co, mi chodzi. Drugim minusem jest to, że akcja jest trochę wolna i dużo informacji jest czasem wrzucone w jeden rozdział, ale nie dzieje się w sumie nic.
Jednak bardzo mi się podoba cała historia. Jest skomplikowana przez to bardzo ciekawa, ALE wątek miłosny jest bardzo podobny do tego z DA.
Podsumowując, zawiodłam się trochę na tej książce. Jest mocnym powtórzeniem tego, co już było. Jednak sam pomysł ,,problemu" jest ciekawy i nie nudzi.
6/10
~eroina